Fuzuli

~2 mins read

Selâm verdim rüşvet değildir deyü almadılar

Dost bî-pervâ felek bî-rahm devran bî-sükûn  

Dert çok hem-dert yok düşman kavî tâli’ zebûn

Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil

Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge

Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı  

Felekler yandı âhımdan murâdım şem’i yanmaz mı

Kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan  

Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı

Şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım  

Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı

Gûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su  

Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

Gâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen  

Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı

Değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil  

Beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mı

Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır  

Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı

Öyle ser-mestem ki idrâk etmezem dünyâ nedür  

Men kimem sâkî olan kimdür mey û sahbâ nedür

Hikmet-i dünyâ vü mâfiha bilen arif degül  

Arif oldur bilmeye dünyâ vü mâfiha nedür

Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su  

Kim bu denli dutuşan odlara kılmaz çare su

Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem  

Ya muhît olmuş gözümden günbed-i devvâre su

Saçma ey göz, gözyaşımdan gönlümdeki ateşe su  

Çünki bu denli tutuşan ateşe olmaz çâre su

Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir;

yoksa göz yaşlarım gökkubbeyi mi kaplamıştır, bilemem.

ger derse fuzuli ki “güzellerde vefa var”  

aldanma ki şair sözü elbet yalandır

Az eyleme inayetini ehl-i dertten

Yani ki çoh belâlara kıl müptelâ beni